خانه محل امنی است نه به خاطر دیوارهایش، به خاطر آرامشی که هر روز به آنجا برمی گردیم تا خستگی یک روز سخت را پشت در آن بگذاریم و امنیت را در کنار خانواده مان مزمزه کنیم.
برای خیلی از ما خانه نقطه شروع و پایان هر روز است اما برای عده ای خانه معنایی ندارد. کودکانی هستند که چهارچوب و دیوار خانه هاشان کارتن است. یا باید آن را هر روز با خودشان به این طرف و آن طرف بکشند یا خانه شان را لای پرچین های پارک مخفی کنند. در این میان عده ای هم هستند که خانه دارند اما آرامشی ندارند. اعتیاد و فقر اساس زندگی شان است و با محبت هم غریبه اند.
“خونه مادری”، در محله آسیب خیز دروازه غار و با هدف حمایت روحی و عاطفی از مادران و کودکان آسیب دیده از کارتن خوابی و اعتیاد، شکل گرفته است. خانه ای با حمام، لباس تمیز، غذای گرم، حمایت و عشق برای کودکی که کارتن خواب است، اعتیاد دارد یا زندگیش با اعتیاد و فقر گره خورده، بی شباهت به بهشت نیست.
