کارتن خوابی دیگه پدیده ای نیست که به پاتوق ها و بیابون های اطراف شهر منحصر بشه. حالا تو گوشه کنار شهر تو تاریکی شب کارتن خواب ها و آسیب دیده های از اعتیاد به چشم می خورن. خصوصا بچه های بی سرپناه و کارتن خواب قلب آدم رو بیشتر به درد میاره.
علیرضا شبی که پیداش کردیم توی سرسره خوابیده بود. یکی از یاورای عزیزمون کودکش رو برای بازی به پارک برده بود که متوجه می‌شه علیرضا جایی برای خوابیدن نداره. با ما تماس می‌گیره و ما کارشناس‌های سرای نور رو برای ارزیابی و جذب می‌فرستیم تا باهاش صحبت کنن و دلش رو و اعتمادش رو به دست بیارن. با همین تماس از یک نفر که بی‌تفاوت نبود، بعد از دو جلسه صحبت علیرضا شد یکی از پسرای عزیز سرای نور.
خیلی از شما هم خیلی وقت‌ها باهامون تماس گرفتین و نشونی یه کودک رو دادین که تو پارک خوابیده یا نصفه شب رو صندلی اتوبوس خوابش برده. این دغدغه‌های قشنگ شما برامون خیلی ارزشمنده. ازتون می‌خوایم هم‌چنان هر جا کودکی دیدید که کارتن خواب به نظر می‌رسید، سرپناه نداشت یا در معرض آسیب شدید اجتماعی و درگیر اعتیاد بود، باهامون تماس بگیرین تا مثل همین تصاویر زیبا، یه خونه ی قشنگ بهش هدیه بدیم. سرپناهی که حقشه و این امکان رو بهش می‌ده که کنار هم‌سن‌وسال‌هاش تحصیل کنه و راه آینده‌ش رو قدم به قدم در امنیت و سلامت بسازه. به کودکان کارتن خواب بی تفاوت نباشیم.