علی بهبودیافته‌ای از سرای امیده که این روزا برای حال خوب خواهرانش در سرای مهر داره یه آلاچیق تو فضای سبز می‌سازه. برای اینکه حس و حالش رو بهتر بفهمیم به سراغ خودش رفتیم:
«من اول برای حال خوب خودم کار می کنم. خدمت به هم‌درد حالم رو خوب می‌کنه. اول یه قدم برای بهبودی خودمه و بعد کمک به بهبودی دیگران.
این آلاچیقی که دارم می‌سازم به بالا رفتن روحیه خواهرانم کمک می‌کنه و از همین راه به بهبودی‌شون هم کمک می‌شه. ما پیش از این و در دوران مصرف، تو محیط آلوده‌ای زندگی می‌کردیم و چشم‌مون رو همه چیز بسته بود. کور بودیم و کورکورانه زندگی می‌کردیم. نه طبیعت رو حس می‌کردیم و نه از اون لذت می‌بردیم. از زمین و آسمون حس انتقام‌جویی داشتیم. اما وقتی آلودگی کنار رفت و پاکی جلو اومد، تازه زیبایی طبیعت و مهربونی خالق اون رو درک کردیم. امروز از نفس کشیدن، از درخت، از گل و از صدای پرندگان لذت می برم و از همین لذت بردن شاکرم. خواستم این لذت برای خواهران من هم بیشتر و زیباتر بشه.»
