از آنجا که هنر لازمة زندگی و عبارت است از گسترش دادن واقعیت زندگی روزمره به دنیای تخیل، با اجرای این نمایش می‌توانیم بخشی از دنیای بی‌خانمانی (کارتن‌خوابی) را در میان عموم مردم به نمایش بگذاریم؛ دنیایی که شاید در زندگی واقعی از ما فاصله می‌گیرد و خودش را از هم‌نوعانش دور می‌کند تا بلکه قضاوت نشود. حال این دنیا به من و ما نیاز دارد، به اینکه با مهر و محبت دگرگونش کنیم و این گفتة مولایمان، علی (ع)، به مالک اشتر الهام‌بخش زندگی‌مان باشد: «مالک، قلب خود را از مهربانی و دوستی و لطف بر مردمان لبریز ساز، مبادا نسبت به آنان چون جانور درنده و آزاردهنده باشی که خوردنشان را غنیمت شماری، زیرا مردم دو دسته‌اند؛ دسته‌ای برادر دینی تواند و گروهی دیگر در آفرینش با تو همانند.»
به تأسی از بزرگان و نفس انسانی خود ما نیز باور داریم که همة موجودات عالم در هر شأن و جایگاهی چون دیگرشهروندانمان صاحب کرامت انسانی اند و اگر کرامت خود را گم کرده همان‌طور که در قرآن نیز آمده: «ما به فرزندان انسان کرامت بخشیدیم.»
پیام این اجرا توجه به انسان و قضاوت نکردن او در هر شرایطی است.
هدف از اجرا:
- توجه دادن و شناخت مردم از بی‌خانمان‌های شهر که اغلب بیماری اعتیاد آن‌ها را به این معضل دچار کرده و کرامت انسانی آن‌ها را خدشه‌دار کرده است. بی‌خانمان‌هایی که مهمان تمام شهرند.
بنابراین برای توجه و شناخت هر چه بیشتر مردم ،از این قشر جامعه (کارتن‌خواب‌ها) و نزدیک شدن به دنیای آن‌ها، در این اجرا به کمک کارتن‌خواب‌های بهبودیافته دیروز و عده‌ای از هنرمندان فضا و محیطی را طراحی خواهیم کرد.
- کشاندن مردم به دنیای متفاوت و پر از درد و رنج آن‌ها و شنیدنشان….بشنویم و به سادگی گذر نکنیم..فقط یک لحظه ایستادن،تأمل و نگاه در چشمانش برای مهرورزی کافیست….که شاید ما هم بازیگر دنیای او باشیم
- ارتقای فرهنگ مسئولیت‌پذیری در اجتماع که قطعاً به افزایش مشارکت اجتماعی در کاهش آسیب منجر خواهد شد که خود این مسئله می‌تواند فرایند احیای فرد آسیب‌دیده (زندگی بخشیدن به او) و در کل پیشگیری از آسیب اجتماعی را به دنبال داشته باشد.