زندگی دور ریختنی نیست
در آخرین پخش های کیف و لوازم التحریر پروژه نقطه صفر مرزی و در روند ساخت کوچکترین مدرسه در شهر منوجان کرمان، کودکی پایین نیمکت ها، روی زیراندازی کف کلاس نشسته بود.
کودک دیگر تمام مسیر خانه تا مدرسه را روی زمین میخزید، دستهایش از حالت عادی خارج شده بود و طی پرس و جو ها و اطلاعات به دست آمده از افراد معتمد محلی متوجه شدیم که درصد بالایی از معلولیت در مناطق محروم وجود دارد و منطقه محروم است.
محروم یعنی نبود ویلچر حتی در بیمارستان های محلی. پس نتیجه این شد که به فکر خط تولید ویلچر در کنار همان سوله های تولید کیف صفر مرزی افتادیم که از همان جا همه چیز شروع شد…
سپس بین کارگاه های تولید ویلچر کیفیت ها را بررسی کردیم، چرخ هایی که قرار بود روی سنگ و خاک حرکت کنند را بررسی کردیم و در نهایت ویلچر مورد نظر را تولید کردیم.
پروژه ای شکل گرفت که سرمایه آن قرار بود توسط مردم با درب بطری ها و قوطی های فلزی تهیه شود. سپس تیم فعال محیط زیستی به پروژه اضافه شد و تیم کارآفرینی طلوع بی نشان ها هم نقش اصلی پروژه بود و بهبودیافته های این جمعیت به کارگاه اضافه شدند و این نشان ماندگار بر سینه همه شما خواهد نشست.
