سهشنبه گذشته روز مرد رو در کنار مردان بیخانمان بودیم، مردانی که هر کدوم قصه پر غصه خودشون رو داشتن، فراموش کرده بودن روز مرد رو و فراموش کرده بودن که میتونن مرد باشن و مردونه پای زندگیشون بایستن، درد و رنج چهرشون رو پوشونده بود، اما چشمهاشون… هنوز عمق چشمهاشون زندگی رو طلب میکرد. سعی کردیم اندازه خودمون کنارشون باشیم، بیشتر هم هستیم. امید که نور امید تو قلبشون روشن شه و زندگی رو دوباره بسازن و بپذیرن.